DEMONLAR VE SATANİZM

“Demon” kelimesi birçok anlamda kullanılmış ve kullanılıyor olmasına rağmen bizim ele alacağımız demonlar Goetia demonlarıdır. Günümüzde hakim olan demon anlayışı Goetia kaynaklı olarak kendini göstermektedir. Bu anlayışa göre demonlar Kral Süleyman’ın ele geçirip kendi işleri için kullandığı iddia edilen[1] ifritlerdir.[2] Elbette bu kitabın dışarısında kalan demonlar da vardır. Ancak günümüze ulaşan demon anlayışı genellikle bu kitabın içerdiği veya içerdiğine benzer özelliklere sahip varlıkları ifade etmektedir. Bu yazıda demon denen bir varlık türünün var olup olmadığı, demonların ne olduğu ve demonlarla kendini geliştirmekten bahsedeceğim.

Demon kelimesi her ne kadar günümüze İbrahimî kaynakların anlayışıyla ulaşmış olsa da eski kullanımı “güçlü ruh/spirit” anlamına gelen Eski Yunanca “daemon” kelimesidir. Bu kelime kimi zaman tanrıları ifade etmek için kullanılmış kimi zaman tanrı olmayıp tanrılardan daha düşük mertebedeki güçlü varlıklar için kullanılmıştır. Tektanrılık iddiasında olan tanrının diğer tanınmış tanrıları veya güçlü varlıkları “şeytanlaştırması”[3] son derece beklendik bir durumdur. İşte bu nedenle demon kelimesi onlara göre kötü bir anlama sahiptir. Goetia’da yer edinmiş varlıklar ise Kral Süleyman’ın kendi zamanında çevresince edinebildiği kadarıyla sınırlıdır. Bu kitapta geçen demonların bazısı tanrı, bazısı bir tanrıya bağlı varlık, bazısı ise konuyla hiç alakası olmayan bir varlık olabilir. Elbette bu varlıklar da Goetia’da yer aldıktan sonra konuyla alakası olmak zorunda kaldı. Yine de Goetia’da yer alan varlıkların büyük çoğunluğu Şeytan’ın yanında yer alan çeşitli türde varlıklardır. Şu kesinlikle bilinmelidir ki: “Demon” bir varlık türü/sınıfı değildir. Bu kelime yapay bir şekilde varlık türüymüşçesine kullanılmaktadır. Ancak onların varoluşsal seviyeleri, yatkınlıkları ve birbiriyle alakaları çok değişiklik gösterebiliyor.

Demonların Goetia’da sürekli korkunç ve kötü tasvir edilmesi, yatkınlıklarının kötücül olması ise onları çağıranların niyetleri ve şekilleri üzerinden biçimlenmiştir. Örneğin Goetia’da şehirlerin yok edicisi, yakıp yağmalayan bir manyakmış gibi tanıtılan Aim aslında bir bahar tanrıçasıdır. Ancak aynı zamanda düzenbaz ve hileci bir tanrıdır. Bu tür varlıkların ortak özelliği şekilden şekle girebiliyor, illüzyonlara maruz bırakabiliyor olmalarıdır. Anlaşılan o ki Aim kendisini olduğundan farklı göstermiştir. Goetia’da birçok demonda benzer durumları görmek mümkündür.

Özellikle Satanistlerin demonlarla çalışmak üzerine yoğun bir ilgisi olduğu görünüyor. Bu ilgi demonların “Şeytan’ın yandaşları” olduğu algısına dayanmaktadır. Demonlar sanki Satanistlerin iyilik perisiymiş gibi anlaşılmaktadır. Halbuki demonların hepsi birbirinden farklı varlıklar olup genelde kendi işlerine bakarlar. Bir insan onunla çalışmak istediğinde ise bunu genelde reddetmezler. Çünkü insanla çalıştıklarında kendileri de bundan faydalanırlar. Bu fayda enerjisel bir faydadır. Kişi demonun -veya herhangi bir varlığın- enerjisi ile çalıştıkça onunla istemese de bir alışverişte bulunur, karşılıklı olarak fayda sağlamış olur. Aynı şey demon için de geçerlidir. İnsanla çalıştıkça bu onun da faydasınadır.[4] Bu nedenle demonlara kurban vermek, adak adamak her ne kadar bizi daha kolay ileriye taşımaya yarayabilse de yapmamız gereken şeyler değildir. Kaldı ki onlar zaten yapıları sizinle uygun olduğu derecede iş birliği yapmak isteyeceklerdir. [5]

Diğer taraftan, Satanistlerin demonlara bu denli ilgi duyup pagan tanrılarına karşı mesafeli kalması ise anlaşılır bir şey değildir. Çünkü Goetia bile pagan inançlarında var olan şeylerden derlenmiştir. Şeytan’a tapma denen şey bile paganlarla mücadele eden kilise ile vuku bulmuştur. Kilise İncil’de gördüğü Şeytan özellikleri ile paganların bazı inançlarını bağdaştırınca onların Şeytan’a taptığını düşünmüş, böylece eskinin doğal olanı yeninin Satanizm’i olmuştur. Satanizm ve Paganizm’in özü aynıdır. Aralarındaki fark isimleri ve odaklandıkları esaslardır. Günümüz paganları eski gelenekleri yaşatma derdindedir. Satanizm ise tektanrıcılığın dünyaya hakim olması üzerine değişime ayak uydurmuş bir Paganizmdir.